yoruldum be sevdiğim
koşmaktan , çabalamaktan
ama en çokta sensizlik yordu beni
kalbi kırık bir çocuk gibi
ağlamak istiyorum içten içe
sadece ağlamak istiyorum gizlice
her gece seni düşünüp
keşke demektense
maziyi küllendirip
kalbimin en derinlerine
gömmek geliyor içimden
artık sende acı bir hatıra olarak
belkide bir tecrübe
yada öylesine bir anı
yada derinlerden gelen bir acı
mazideki bir kül olacaksın gönlümde.
gizemli bir bakış seninkisi
gerçeklikle bağdaşmayan bir sır gibi
o mağrur ve güzel gözlerin
benliğin bana huzur veriyor
yüzünse tarif edilemez bir umut
ve gözlerin ıssız ve gizemli
ışıl ışıl parlayan bir güneş gibi
sensiz bu dünya zifiri bir gece gibi
karanlık ve soğuk bir kış gibi
ürpetir yüreğimi
hani söylemiştim ya
"...bilmiyorum
bir yanım sevmekten vaz geçmiyor
bir yanımsa...! bilmiyorum..."
kor gibi yanan bu yüreğimin
en derin ücra köşesinde yatan gerçeklik
hüsranmı yalnızlıkmı
yoksa derin bir korkumu
ümitszlik mi
yoksa çaresizlik mi
ne farkeder ki
"...sonuç hep aynı hüsran..."
benliğini yitirmiş bir umut sadece
sebepsiz ve sensiz .
