BİLMİYORUM
Bazen susmalı insan
Birine sevdiğini söylerken mesela
Susup içine atmalı
Aşkını sineye çekip uzaktan bakmalı
Hangisi daha ağır gelir insana bilinmez
Kor gibi yanan yüreği mi
Yoksa susmak mı
Yada susmayıp sevdiğini haykırmak mı
Sonuç hep aynı hüsran
Hüzünlü halini kapatmaya çalışan bir yüz
Sahte bir gülümseme ile mütevazi, kibar, centilmen bir duruş
Sonuç hep aynı hüsran
Umutsuz, içi boş, soğuk bir bekleyiş
Bilmiyorum
Hangisi daha zor bilmiyorum
Kendi içimde hep çelişiyorum
Bir yanım sevmekten vaz geçmiyor
Bir yanımsa …! Bilmiyorum
Hangisi daha zor bilmiyorum
Umutsuz bir çabanın ardından gelen ayrılık mı
Yoksa susup da uzaklaşmak mı,
Onu hatırlamak mı,
Her halinin mükemmelliği ile hayale dalmak mı
Hangisi daha zor bilmiyorum
Arkadaşça, dostça yanında olup da dokunamamak mı,
Gözlerinin içine bakıp da umutsuzca çekilen özlemin mi
Yoksa her an yanında olup da hiçbir zaman senin olamamak mı
"Yazmaya susmaya karar verdiğimde başladım
Aşk bir masal ve hep şöyle başlar
Ben varımış
Sen yokmuş " (1)
Damla damla kan aksa da sevginden bedenime
Sonu ayrılık olsa bile
Layığı olduğun son damla kana dek ayrılamam senden
Aşk bir dikendir acıtır kanarsın dediler
Aşkını elime aldım
İstesen de tutamazsın dediler
Kalbime sapladım
Ne dikenler kalp de güle dönüştü
Nede aşkımız gerçeğe
Durmaz oldu akar göz yaşım içten içe
Ne söz dinler ne de nasihati
İçi boş, soğuk ve ümitsiz bir bekleyiştir benimkisi
Derlerdi bana sevmeden bilemezsin
İnanmaz güler geçerdim
Anladım ki senin için varım
Sensin benim yaşam kaynağım
Sensin benim güneşim
Ruhumun aynasıdır ışıl ışıl parlayan gözlerin
Hasret ve özlem ile yanar yüreğim
İsmi kadar güzel olan kız
Bırakma beni aşksız,
Sevgisiz,
Ve sensiz
Suskunluğum sensin
Sensin benim hayalim
Rüyalarımı süsleyen yüzünün güzelliğidir
Hayatımı anlamlı kılan sevgin
Bilmiyorum
Hangisi daha zor bilmiyorum
Susmak mı
Yoksa umutsuzca beklemek mi
KARAGAN
(1): Bilal Sami Gökdemir.
